Wat je allemaal wel niet leert in Cairns

Ik ben nu al een aantal dagen in Cairns en ik begin meer me draai te vinden. Wat heel fijn is. Ik heb wel een besluit genomen. Ik kom iets eerder terug naar Nederland, zodat ik Kerst met mijn familie kan vieren. Dat betekent dat ik nog ruim een maand heb om hier de oostkust te zien/beleven.

Hier in Cairns is het behoorlijk warm en ben natuurlijk al een keer goed verbrand.. Rudolf the red nose reindeer was niets vergelijken met mij. Nee geen foto dit keer ;-)

De afgelopen dagen hier in Cairns zijn steeds beter verlopen. Overdag heb ik vaak veel tijd om door de stad te lopen en te zwemmen / zonnen. Maar hier een paar hoogtepunten van de dagen ;-)

Woensdagavond ben ik met Judith gaan eten buiten de deur. Ik had een free-diner voucher gekregen.. dus hop naar de bar toe.. Nou ik had spare-ribs gekozen (Judith ook).. Je weet wel heerlijke ribbetjes waarbij het vlees er afvalt zodra je het oppakt.. Tenminste dat is hoe mijn moeder het maakt. De kok van het restaurant had een andere versie blijkbaar. De ribs waren moeilijk los vanelkaar te krijgen. Na hakken, trekken, met het mes wrikken en er naar staren in de hoop dat je magische krachten hebt lukte het nog niet. Al deze pogingen van Judith en mij viel zelfs de (niet al te vrolijke, vriendelijke en gastvrije want ja je kan ook niet alles hebben) serveerster. Dus hop eten naar de kok. De kok zou het wel even regelen / snijden.. heel fijn. Na een kort moment kwam het zonnetje in huis (de serveerster) weer terug met een bord met gesneden ribben en de volgende toelichting (met een houding van het is zo logisch en ben jij nou zo dom of ben ik nou zo slim):

'De reden dat je het niet kan snijden, is omdat het een en al bot is. De kok moest door het bot heen snijden. Dat was echt niet makkelijk hoor"....

Dus mijn reactie:
'oh oke.. maar....hoe en wat moet ik dan eten..???!!???"

Het antwoord van de serveerster:




Ja ze liep gewoon weg. Non-verbale communicatie blijkbaar, of telepathie..

Donderdag was een rustige dag. Een beetje door het stadje lopen en zonnen, zwemmen. 's avonds ben ik met wat mensen naar een bar geweest. De Woolshed (ofzo). Het was erg gezellig, maar het publiek was nog al apart. Hoe zou ik het beschrijven.... Het was voornamelijk dronken, zeer dronken, heel erg dronken en blijven staan is ook moeilijk. Er was ook een stel die nogal raar en dronken aan het dansen waren en waarbij de diensten op de wallen preuts zijn.. Voor Dam: soort van die ene meid in Suri in het kwadraat met een jongen en nog een meid...hahaha. Maar het was wel gezellig en leuk met Judith en de anderen.

Op vrijdag ben ik met een duitse meid naar het centrum geweest (4 keer een rondje gelopen voordat we de richting gingen vragen...hoe bedoel je koppig). Was wel grappig. Ik was een beetje verbrand (rudolf style o.a.) Dus dit keer niet zonnen, maar in de schaduw relaxen. 's avonds ben ik met een aantal meiden gaan bbq-en. Dat is echt leuk hier. Er zijn openbare bbq's buiten die je kunt gebruiken. Niet met houtskool helaas, maar is wel gezellig. Dus met een leuke groep hebben we heerlijk gegeten. En pap je mag trost zijn ik ging over het vlees en niets aangebrand en alles gaar.

Waar ik vandaag achter ben gekomen is dat ik een heel aparte en behoorlijk trieste fobie heb.. niet voor spinnen (al ben ik die nog niet tegen gekomen), niet voor drollen in de wc (ben ik al wel tegen gekomen), niet voor raar dronke mensen (al vind ik ze wel vies) dat allemaal niet. Ik heb een fobie voor water in mijn neus!!! Ja heus, water in mijn neus. Vandaag is mijn Padi training begonnen bij Pro-dive. Goede school! Alles gaat goed, kan relaxed ademhalen, van mondstuk wisselen, ondergaan hoe het is om geen zuurstof meer te hebben in je tank... Maar zodra ik de oefeningen (helaas zijn het er meer) moet doen met water in mijn duikbril laten lopen en die leegmaken door hoofd achterover te houden, op masker te drukken en uit te ademen met je neus. Raak ik in paniek. Pure paniek. Ik haal adem met mijn neus, dus krijg water binnen, schrik, wil weg komen naar omhoog, kan niet meer nadenken, hoge hartslag... Zo triest. hahahahah. Dus morgen dag twee oefenen. Dan moet ik het kunnen anders kan niet niet meer mijn padi halen. Dan ga ik wel mee op de boot, maar dan mag in snorkelen. (ik weet het LOSER).. Op Skype bij mijn ouders nagevraagd.. ik heb altijd er problemen meegehad..hahahahah. Ik hield altijd waar mogelijk mijn neus dicht. Pokke fobie. Dus morgen alles op alles zetten om erover heen te zetten. Anders snorkelen.

Dus al met al een aantal leerzame dagen:
- Ik heb gezelligheid nodig,
- Kerst vieren is belangrijker voor mij dan ik in eerste instantie dacht,
- Ribben kun je nu eenmaal niet snijden wat ja het is een en al bot,
- Kan goed bbq-en hier,
- Ik heb een water-in-mijn-neus-fobie,
- Met een water-in-mijn-neus-fobie grote kans op snorkelen.

tot snel
kuzz